Hoofdmenu
Archief:

In Memoriam: Peter Strooper
(1966 - 2022)

Boven: Peter Strooper en Milo Windspiel na hun Derby-overwinning.

Onderstaande artikel is met toestemming overgenomen
uit het weekblad Draf&Rensport nr.8 van 2022
Auteur: Hans Sinnige

Titel: Elk jaar heeft hij dubbel geleefd

Over Peter Strooper kun je een boek schrijven. Misschien gebeurt dat ooit nog. Maar het laatste wat je wilt is nu al zijn In Memoriam schrijven. Peter overleed nacht van vrijdag op zaterdag. Hij werd slechts 55 jaar oud. Hoe hard dat bij iedereen binnen is gekomen merkten we de afgelopen dagen.

De sociale media stroomden vol met reacties en dagen later gaat nog steeds elk derde bericht over Peter. Als trainer en rijder was hij al enkele jaren uit beeld, maar niemand is hem vergeten. Ook niet in het buitenland. In Noorwegen en Zweden haalde zijn overlijden de voorpagina's, in Amerika en Canada ook. Equidia stond erbij stil en in Duitsland, waar Peter minstens even populair was als bij ons, noemde de Bild Zeitung hem in de kop een `Sulky Legende'. De baan in Berlijn, waar Peter drie Derby's won, is van plan om zoudag uitgebreid stil te staan bij zijn loopbaan. In Nederland doen we dat vrijdagavond in Wolvega Live. Daarin schuiven Michel Rothengatter en Hennie Grift aan. Zij zullen reageren op de vele inzendingen die we kregen toen we afgelopen zaterdag aan onze kijkers vroegen om hun herinneringen aan Peter in te sturen. Iedereen kende Peter, iedereen mocht hem graag en iedereen mist hem.

Peter heeft altijd zijn eigen keuzes gemaakt. Dat begon al toen hij pas op zijn 16e interesse kreeg in de sport. Dat was vrij laat, want het ]even van zijn familie stond al die jaren in het teken van de stal die zijn vader Willem in die tijd had. Peter werd leerling bij hem, maar hij besloot al snel dat hij liever in het buitenland ging kijken. Hij ging in Amerika aan de slag bij de Continental Farm van Berndt Lindtsted. Daar leerde hij veel Zweedse jongens kennen die later een eigen een loopbaan begonnen. Die waardevolle contacten zijn altijd blijven bestaan. Peter zelf ging na zijn tijd in Amerika ook naar Zweden, hij werkte daar voor John-Erik Magnusson en Jim Frick. Overal pikte hij dingen op. Hij leerde hoe je een paard in balans zette en besloeg daarbij zelf. Voeding, training, verzorging, het waren de aspecten die je a1s trainer moest beheersen om het ooit te kunnen maken in de sport.
Toen Peter in de jaren '80 terugkeerde naar Nederland ging hij aan de slag bij Hennie Grift in Schaesberg. Achteraf gezien was dat een plek waar de sport op de lange termijn naar een hoger niveau is getild. Hennie leidde kampioenen op en Peter werd er ook eentje, al relativeert de eerste dat als we in 2016 bij Peter zijn voor de Stabletour en Hennie voor de gezelligheid ook is gekomen. "Toen Peter bij mij in Schaesberg werkte wilde hij altijd met mij mee naar de koers, maar niet om te rijden. Als ik dan af en toe op twee verschillende banen starters had dan had hij geen keus. Dan stuurde ik hem bijvoorbeeld met twee paarden naar Recklinghausen. Hij ging er met tegenzin heen, maar kwam wel met twee winnaars terug. Peter heeft iets wat lang niet alle rijders hebben: hij kan een paard zo licht aan het bit laten lopen dat hij blijft gaan. En als trainer is hij ook uniek. Peter en ik konden altijd uren over paarden en over de training praten. Dat doen we nu nog als we elkaar zien. Hij heeft niet alleen iets van mij geleerd, ik leer ook nog steeds heel veel van hem."

Anecdotes
Tijdens het programma van Wolvega-Live had Hans Sinnige twee mannen aan tafel gevraagd, die veel met Peter hebben samengewerkt: leermeester/vriend Hennie Grift en opvolger/vriend Michel Rothengather. Er werden veel anecdotes verteld. Hennie Grift vertelde dat hij met Peter in die beginjaren vaak over de training en verzorging sprak. Hoe wordt een paard nog beter. Ook over hoefbeslag. Een paard zo licht mogelijke ijzers geven, was het doel. Peter wist daar wel een oplossing voor en heeft toen een aantal verkeersborden gestolen in Schaesberg. Daaruit hebben ze de "ijzers" geknipt: een ultra lichte bescherming van de voeten. Dit was Peter ten voeten uit.

Op Vincennes moest Abano As eens zonder ijzers lopen, maar Peter had dat niet opgegeven aan de organisatie. Hij moest er van de controleur ijzers onder slaan, maar deed dat met stukjes plastic dat hij uit een wielplaat had geknipt. Dat hij dat plastic al na 50 meter koers kwijt zou zijn wist Peter natuurlijk wel en zo had hij bereikt wat hij wilde.

Peter werd eens door een eigenaar gevraagd om voor hem 4 paarden op Schaesberg te rijden. Peter zei dat hij het te druk had, maar het wel wilde doen op voorwaarde dat hij naar Zuid-Limburg werd gevlogen. Dat werd geregeld, maar Peter kwam al te laat op het vliegveld in Den Helder aan en daar was ook nog wat vertraging. Toen hij eindelijk in Schaesberg aan kwam, waren 3 van de 4 paarden al klaar en heeft hij nog 1 paard kunnen rijden. Het comité vroeg om een verklaring, maar kon Peter's verhaal over die vliegtocht maar moeilijk geloven. Peter heeft er daarna met zijn vrienden nog wel een lekker biertje op kunnen drinken.

Voor zichzelf
Eind 1994 begint Peter een eigen stal. Aanvankelijk start hij op de voormalige locatie van Hans Ruygrok, enkele jaren later verhuist hij naar het entrainement aan de Abbestedeweg waar nu Michel en Patrick de Haan de paarden trainen. Michel was er toen ook al bij. Als jong ventje. Hij maakte mee hoe Peter Strooper zich in 20 jaar tijd op de kaart zette als een man die voor het succes geboren was. In 1997 won hij met Black Notson de Grote Prijs der Lage Landen en een jaar later stond dankzij Milo Windspiel de eerste Derby op de erelijst. Hij had toen al een uiterst talentvolle tweejarige op stal: Abano As. Met hem won hij in 1999 de Duitse Derby, de Orsi Mangelli en later het Criterium Continental. De Derbytrein denderde daarna onverminderd door: in 2001 won hij met Paul W Boko, in 2003 met Sholty Boko (en trainingsgenoot Salvador S op de tweede plek, een unicum), in 2007 Lotis Photo in Berlijn en in 2011 opnieuw in Berlijn met Lobell Countess, die als merrie de hengsten versloeg.

Toen we in 2016 de paarden doornamen voor de Stabletour was al duidelijk dat er in dat jaar geen Duitse Derbywinnaar in Callantsoog stond. Hij trainde toen, samen met Michel en enkele medewerkers, zo'n 20 paarden. "Natuurlijk hoop je elk jaar dat er een Derbywinnaar tussen zit, maar dat is niet zo eenvoudig. De Duitse Derby zullen we dit jaar niet kunnen winnen, ik heb helaas geen Duitse driejarige op stal", aldus de trainer.

Henk Grift, al jaren bevriend met Peter, weet nog hoe de Noord Hollander het zo mooi kon zeggen. "Hij zei: je moet de goeie krijgen, boy. Maar dat vond mijn vader wat te makkelijk, die zei terecht dat je pas aanvoer krijgt en dus een goeie, als je dat ook hebt verdiend. En dan nog lukt het lang niet altijd. Peter was wat dat betreft te bescheiden."

Tijdens diezelfde Stabletour werd ook aangestipt dat we Peter misten als rijder in de koers. Hij was vrijwel de hele winter onzichtbaar geweest en had, met het voorjaar in aantocht, eindelijk weer eens een paar starts gemaakt. "lk had even een kleine time out, maar de successen waren er wel. Duke of Greenwood en Lobell Countess deden het goed in Frankrijk en Duitsland. En ook de andere paarden wonnen hun koersen. Van mij hoeft dat rijden in de koers niet zo nodig", meldde hij die dag. Voor de foto's bij het verhaal werkte hij daarna nog wel even Firenze F Boko, zijn Nederlandse Derbyhoop van dat moment. Michel kan zich die periode nog goed herinneren. "Peter nam toen al wat meer afstand van de stal en dat heeft hij in de jaren erna doorgezet. Ruim drie jaar geleden (eind 2018) nam ik de stal van hem over. Peter woonde naast de baan en zag ons elke dag werken. Als we klaar waren sprong hij in zijn pick-up truck en sleepte hij de baan. Dat vond hij prachtig. Achter een paard zitten hoefde van hem niet meer."

Dat laatste bevestigde Peter toen ik hem eind vorig jaar trof in 't Zand, bij de laatste kortebaan van 2021. In de tent naast het middenstuk zaten we urenlang op een bankje, er werd alleen opgestaan voor een sanitaire stop of voor het halen van bier. Roken mocht gelukkig binnen. Ooit zei hij dat hij nog weleens een eigen beestje zou willen trainen en rijden als hobby, maar dat hoefde wat hem betreft nu ook niet meer. Wel volgde hij de sport nog op de voet, thuis voor de buis. Hij genoot van de uitzendingen in Wolvega en vaak reageerde hij ook tijdens een uitzending met een appje aan Ralf of mij.
Peter kwam in 't Zand veel mensen tegen die hem lang niet hadden gezien. Zittend naast hem kreeg je bijna het gevoel dat de paus audientie hield. Iedereen was blij hem weer te zien en Peter genoot. Na de laatste rit liepen we samen naar Wim van der Mespel, om hem te feliciteren met de winst.

Daarna hebben we nog wel gebeld, maar ook dat werd de laatste tijd minder. Net als het aantal posts van Peter op Facebook. Wie terugkijkt op zijn tijdlijn ziet dat hij 21 december nog 'ouderwets op dreef' was, hij gooide er talloze koersvideo's en andere fragmenten op. Toen dat stopte hadden eigenlijk de alarmbellen af moeten gaan. Dat gebeurde wel bij de mensen in zijn directe omgeving. Zijn vriendin Birgitte, Michel, ze zagen dat het minder ging met Peter. Zelf zat hij daar het minste mee. De vraag om alsjeblieft naar een dokter te gaan kwam bij hem niet aan. Als ik dat doe kom ik niet meer thuis, was zijn reactie. Peter heeft zijn hele leven, 55 jaar lang, geleefd zoals hij het zelf wilde en dat hield hij vol tot op het laatst.

Natuurlijk is 55 jaar veel te kort voor een mensenleven. Maar zeker is dat bij Peter elk jaar dubbel is geleefd. Dat Peter wel degelijk heeft nagedacht over hoe het verder moet als hij er niet meer is, bleek donderdag. Hij wilde geen uitvaart met een zonder twijfel enorme opkomst. De crematie moest in familiekring besloten plaats vinden. Michel Rothengatter vond een oplossing. Hij haalt Peter om 14.00 uur met de pick-up truck op van huis en sleept dan samen met hem nog eenmaal de baan. Wie een laatste groet wil brengen aan Peter kan dat doen aan de baan. Michel liet zaterdag in Wolvega al blijken hoezeer het overlijden van zijn vriend en leermeester hem aangrijpt. "Ik hoorde dat Peter overleden was toen ik zaterdagochtend aankwam op de baan van Wolvega. Ik stond net voor het hek. Mijn eerste reactie was: omdraaien en naar huis. Maar ik heb daarna besloten dat ik de koers met King (Schermer) zou gaan rijden, ik wilde hem winnen voor Peter. Dat is gelukt."

We wensen Birgitte, de zoon (Sonny) en zus (Jet) van Peter en de vele vrienden die hem zullen missen heel veel sterkte. Henk Grift zei het mooi. "Je bent pas dood als ze het niet meer over je hebben. Dat gaat bij Peter nooit gebeuren."

(einde In Memoriam door Hans Siinige)

In apart kader stond:
Peter leerde over de hele wereld mensen kennen, ook de Franse journalist Fabrice Theil, die bijzonder in het leven staat. Hij schreef op Facebook: Mother Fucker you are gone, I'm sad but I Will Always be proud to meet the great Peter Strooper, the man, not only a trainer. Good trip on the freedom Sky and if you speak to Johnny Cash: say hello.

Foto's van Peter Strooper

Boven: Na een "valse koers", in een tempo van 1.18,
weet Black Notson (6) verrassend de overwinning te behalen,
in de Grote Prijs der Lage Landen 1997,
voor Iron Man (2), Paul Trot (5) en Guvo de Bloomerd(12), die
25 m had moeten geven. Nevele Cero O (10) wordt vijfde.

Boven: Black Notson en Peter Strooper bij de huldiging na de GPdLL 1997.

Boven: Black Notson, Peter Strooper en zijn partner Mayvor Johansson
tijdens de ereronde na de GPdLL 1997.

Boven: Milo Windspiel wint Sweepstakes-hengsten-afd. 1998
Mack the Butcher ligt hier nog derde, maar zal als
tweede eindigen, voor Milord Boko.

Boven: Milo Windspiel (P. Strooper) wint hier de Derby 1998
voor Mack's Medo, Miami Star en Mack the Butcher (buitenkant).
Rechts achterin loopt Mary van Camstra.
(foto's huybers.com)

Boven: Peter Strooper is blij en trots met zijn zege in de Derby 1998
met Milo Windspiel.

Boven: Leermeester en boezemvriend Hennie Grift feliciteert Peter Strooper
met zijn zege in de Derby 1998 met Milo Windspiel.

Boven: Milo Windspiel en Peter Strooper tijdens
hun ereronde na de Derby van 1998.
Eigenaren Hans Ruygrok en Ellen Roos
zitten in de koets daarachter.
(foto huybers.com)

Boven: Mayvor Johansson, Milo Windspiel en Peter
later op de middag na de Derby-overwinning.
(foto huybers.com)

Boven: Peter Strooper wint met Abano As de internationale
Italiaanse koers voor 3-jarigen, de Orsi-Mangelli.
Met deze hengst won Peter ook de Duitse Derby in 2000.

Boven: In de tijd van Abano As, toen er overal werd gewonnen,
had Peter's toenmalige vriendin Mayvor Johansson een belangrijke
bijdrage in het succes.

Boven: Koos van Camstra wint de belangrijkste koers uit zijn loopbaan:
het Kampioenschap der Nederlandse Paarden in 2000. Met Peter Strooper,
die de hengst later op stal had gekregen en hem een
tweede topperiode bezorgde.
Tweede werd Herbie W (rechts). Kevin Buitenzorg pakt de derde plaats.

Boven: Koos van Camstra en Peter Strooper bij de
huldiging na het Kampioenschap der Nederlandse Paarden
in 2000. Rechts eigenaar Leencert Gerrits.
Daartussen Jan Meinders namens de Fokkersvereniging

In 2001 won Peter Strooper wint beide afdelingen van de Sweepstakes.

Boven: Sweepstakes Hengsten 2001:
Paul W Boko (nr.6 met Peter Strooper) pakt de leiding
om die niet meer af te staan.
Pim Wielinga (loopt rechts van Paul W) wordt 2e.

Boven: Sweepstakes Hengsten 2001 huldiging:
Paul W Boko en Peter Strooper in het middelpunt, met
de eigenaren van Stal Jordi, Jaap Terstal (houdt Paul W Boko vast)
en rechts dhr. Engels, voorzitter van de baanvereniging.

Boven: Sweepstakes Merries 2001:
Patara Vrijthout (P. Strooper) al op kop in de Sweepstakes.
Ze was vlak voor de koers van eigenaar veranderd en
won met de eerste prijs van 25.000 gld meteen
een kwart van haar aankoopsom terug.

Boven: Sweepstakes Merries 2001:
Patara Vrijthout (links met P. Strooper) wint in extremis
voor Pin Up (A. Mollema).

Boven: Peter wordt in Groningen geinterviewd door Hans Sinnige.
Mayvor bekommert zich om het paard.

Boven: Paul W Boko en Peter Strooper winnen de NL-Derby 2001
met gemak. Rechts komt Poemba Paniek nog aansnellen,
maar Peter raakt niet in paniek.
(foto's huybers.com)

Boven: Huldiging van Paul W Boko en Peter Strooper.
Eigenren van Stal Jordi zijn niet in beeld, wel zijn
boezemvrienden Jaap Terstal en Terry Koperberg (achteraan).
Links de vertegenwoordiger van sponsor De Telegraaf.

Boven: Ereronde van Paul W Boko na de Derby in 2001.
Eigenaar Stal Jordi zit in de koets. Vooraan loopt Jaap Terstal.

Boven: Kokomotranss R (1e) ligt al op kop in de Gouden Zweep 2001,
gevolgd door Kim Wielinga (nr.10, 2e) met naast haar Joupy Sunshine,
en dan volgt Manus Buitenzorg (bles, 3e).

Boven: Kokomotranss R wint de Gouden Zweep 2001 met Peter Strooper,
voor een sterk afkomende Kim Wielinga.

Boven: Campo Express (Dts) en Peter Strooper tijdens
de huldiging na hun triomf in het Kamp. van Nederland 2002.
Mayvor houdt het paard vast. Onder de paraplu
NDR-directeur Leen Paardekoper.

Boven: Een unieke Derby double!
Sholty Boko wint met eigenaar/trainer Peter Strooper
de Derby in 2003 voor stalgenoot Salvador S met Erwin Bot.
Salvador S was gefokt door Peter's vader Willem.

Boven: Huldiging van Sholty Boko en trainer/rijder/eig. Peter Strooper.
Links staat Peter's moeder. Tussen hen in zien we Jaap Terstal.
Geknield de trotse fokker John Bootsman met zijn ereprijs.
Rechts Cees van Velzen, voorzitter van de Fokkersvereniging.

Boven: Ook Peter's vader Willem Strooper en moeder deelden
in de vreugde over de Derby-uitslag in 2003, net als Bas Martens.

Boven: Huldiging van Sholty Boko na de Derby-zege in 2003
op Duindigt. Rechts Mayvor en links de moeder van Peter.
(foto nakoersen.nl)

Boven: Peter en Sholty op de voorpagina.

Boven: Sholty Boko en verzorgster Mayvor lopen links bij de
ereronde na de winst in de Derby en tweede geplaatste Salvador S
loopt rechts. Hij hoort ook bij Stal Strooper en is een fokproduct
van Willem Strooper.

Boven: Peter en John Bootsman hebben als resp. eigenaar en fokker
plaats genomen in de koets. Peter heeft zijn zoon Sonny op schoot.

Boven: Irish Fire (Dld) zegeviert met Peter Strooper in het
Kamp. van Nederland 2004 voor Optimistic (nr.5),
Rise and Shine (rechts) en Magic Rider (nr.1).

Boven: Huldiging van de Kampioen van Nederland 2004:
Irish Fire is omkranst en gehuldigd.

Boven: Ereronde van de Kampioen van Nederland 2004:
Irish Fire en Peter Strooper.

Boven: Peter heeft in Groningen gewonnen met een paard van
de Groningers (de familie Roggen). Ze staan hier om hem heen,
met geheel links Hennie Grift.

Boven: Peter en Hennie hebben de grootste lol
en de Groningers lachen mee.

Boven: Peter Strooper was altijd de favoriete trainer en rijder
van Harm Roggen, rechts met de beker. Voor de familie Roggen trainde
Peter cracks als Shellcracker, Nepal Dan Boko en Victory As.
Verder won Peter voor de Groningers ondermeer de Duitse
Derby in 2007 met Lotis Photo. Zie de foto hieronder.

Boven: Peter Strooper wint met Lotis Photo (van De Groningers)
de Duitse Derby in 2007.
(foto: Heiko Lingk)

Boven: Grote Prijs der Lage Landen 2009:
Na een ronde leidt Golddigger met Peter Strooper al,
voor Tennessie Forest.

Boven: Golddigger wint ruim voor Wellington (rechts) en
Welmoed Landerije (links).

Boven: Golddigger wint ruim met Peter Strooper
de Grote Prijs der Lage Landen 2009.

Boven: de omkranste Golddigger met zijn trainer en
zijn verzorger Michel Rothengatter.

Boven: Golddigger en Peter bij de huldiging, met Michel Rothengatter
en Robbie Offenberg namens eigenaar Stal Amsterdam.

Boven: Golddigger en Peter tijdens de ereronde
na de Grote Prijs der Lage Landen 2009

Boven: Peter Strooper wint met Lobell Countess
de Duitse Derby in 2011.
(foto: Heiko Lingk)

Boven: Lobell Countess won als merrie de open Duitse Derby 2011
voor Peter, Gert Jan Slijt en Jasper Roos. Tweede van rechts:
Michel Rothengather.

Boven: Peter Strooper leverde veel internationale successen,
zoals hier in Jägersro. Met ?????, een paard van de familie Gerrits.

Boven: Na de zege in Jägersro ging Peter op de schouders. We zien o.a.
Henk Grift (midden) en dan naar rechts Martin Eeken en Leendert Gerrits.

Hieronder: Peter Privé

Boven: Frans is een plaatsgenoot van Peter (uit Callantsoog)
Sonny's moeder is Susan Wiedijk.

Boven: Peter hield van dieren en ook van mensen.

Boven: Peter hield ook van gezelligheid.
Hier met Hans Sinnige, ook al zo'n levensgenieter.
Tijdens de kortebaan van 't Zand in 2020,
een half jaar vóór zijn overlijden.

Boven: Peter thuis. Hij was een dierenvriend. De kippen mochten
er vrij rondlopen en hij draagt zijn "Drivers Excuse Shirt",
met verklaringen waarom zijn paard niet heeft gewonnen.
Hij vond het mooi om dan zo'n foto op zijn
Facebook-pagina te zetten.

Boven: Peter leest het blad "Draf&Rensport" en
de haan leest mee.

Boven: Na wat klachten van zijn buren over de grote Cadillac pick-up-truck
parkeerde Peter hem op het dak van zijn huis. Peter dacht in oplossingen.
Iedereen blij.

Boven: Peter had bepaald dat zijn begrafenis in besloten kring
moest worden gehouden. Michel Rothengather vond een oplossing.
De kist met Peter's lichaam werd op de pick-up-truck rondgereden
over de baan, met een sleep daarachter. Want dat was wat Peter in
de laatste jaren nog regelmatig op het entrainement bleef doen:
de baan slepen. Peter's laatste ronde werd bijgewoond door
veel vrienden en bekenden uit het dorp en uit de sport. En
daarna natuurlijk de kroeg in, zoals Peter zou hebben gewild.

Er stond al lang een artikel over Peter op deze website,
uit de Zijper Historie bladen van het jaar 2000.
Click hier voor zijn pagina

Milo Windspiel staat bij de BN-ers in de Hall of Fame op deze website.
Click hier voor zijn pagina.

Submenu
Geschiedenis:

Hoofdmenu Archief:

In Memoriam: Peter Strooper (1966 - 2022)

Hieronder: Peter Privé

Submenu Geschiedenis:

Hoofdmenu
Archief:

In Memoriam: Peter Strooper
(1966 - 2022)

Submenu
Geschiedenis: